وقت اسبابکشی خیلی چیزها را نمیتوان جمع کرد، توی نایلون پیچید، دورش را چسب زد و گذاشت داخل جعبههای مقوایی و رویش نوشت شکستنی است با احتیاط حمل شود. نمیتوانی لحظههایی را که داشتی. بریزی توی شیشههای کوچک مربّا و درشان را ببندی و با خودت ببری به خانه جدید و هر وقت دلت تنگ شد یکی را برداری و بگیری جلوی نور پاییز عصرگاهی و رقص رنگها و نورها را ببینی و شاد شوی. نمیتوانی بوی خانه، گرمای مطبوعی که وقتی در زمستان هنگام ورود به خانه به استقبالت میآمد و آن حسّ امنیّت و آرامش و آسودگی را برداری و با خودت ببری. آن پنجره و صبحهای برفی و عصرهای بارانی و رقص ابرهای سفید نیز بردنی نیستند. همان جا میمانند. همه اینها متعلق به زمان و مکانی هستند که بودی و همان جا میمانند تا در زمان و مکان دیگری بتوانی از نو خلقشان کنی و درونشان فرو روی.
آنتروپی چیست و چرا بینظمی به قانون طبیعت تبدیل شد؟
-
تصور کن وارد اتاقی میشوی که تازه مرتب شده است. همهچیز سر جای خودش قرار
دارد. چند ساعت بعد، بدون آنکه کسی عمداً بینظمی ایجاد کرده باشد، کتابی
جابهجا ش...
۱۱ ساعت قبل
